คนต่างถิ่นต้อนรับคนต่างถิ่น
เมื่อฉันกับสามีย้ายไปเมืองซีแอตเติลเพื่อจะได้อยู่ใกล้น้องสาวของสามี เราไม่รู้ว่าจะอยู่อาศัยหรือทำงานที่ไหน คริสตจักรที่นั่นช่วยเราหาบ้านเป็นบ้านเช่าที่มีหลายห้อง เราอาจใช้ห้องหนึ่งและให้นักศึกษาต่างชาติเช่าห้องที่เหลือ ตลอดสามปีต่อมา เราเป็นคนต่างถิ่นที่ต้อนรับคนต่างถิ่น ร่วมบ้านร่วมโต๊ะอาหารกับคนจากทั่วโลก เราสองคนกับแม่บ้านเปิดบ้านต้อนรับนักศึกษาต่างชาติหลายสิบคนที่มาเรียนพระคัมภีร์ทุกคืนวันศุกร์ด้วย
ภาพความรัก
ฉันและลูกๆ เริ่มทำกิจวัตรประจำวันใหม่ๆ ทุกคืนก่อนนอน เราจะรวบรวมดินสอสีมาและจุดเทียน เราทูลขอให้พระเจ้านำเรา ก่อนที่จะหยิบสมุดบันทึกออกมาวาดหรือเขียนคำ ตอบสำหรับคำถามสองข้อคือ วันนี้ฉันได้แสดงความรักเวลาไหน? และ เวลาไหนในวันนี้ที่ฉันไม่ได้แสดงความรัก?
พระเจ้าที่มาเป็นมนุษย์
สามีของฉันต้องจากบ้านไปนานหนึ่งเดือน และหน้าที่การงานต่างๆ เริ่มเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ การดูแลบ้านและลูกๆ มีงานเขียนต้องส่ง เครื่องตัดหญ้าเสีย ลูกๆ ปิดเทอมและเบื่อหน่าย ฉันจะดูแลทั้งหมดนี้ด้วยตัวเองได้อย่างไร
ก่อนเริ่มสร้างโลก
"แต่ถ้าพระเจ้าไม่มีจุดเริ่มต้นและไม่มีจุดสิ้นสุดและดำรงอยู่เสมอ แล้วพระองค์ทำอะไรก่อนสร้างเรา พระองค์ใช้เวลาทำอะไร” นักเรียนรวีวารศึกษาที่ฉลาดเกินอายุบางคนมักถามคำถามนี้เวลาเราเรียนเรื่องความเป็นนิรันดร์ของพระเจ้า ฉันมักตอบว่าเรื่องนี้เป็นปริศนา แต่ไม่นานมานี้ฉันพบว่าคำตอบมีอยู่ในพระคัมภีร์
วีอา โดโลโรซ่า
ในระหว่างสัปดาห์บริสุทธิ์ เราระลึกถึงช่วงวันสุดท้ายก่อนที่พระเยซูจะถูกตรึง ถนนในกรุงเยรูซาเล็มที่พระเยซูเสด็จผ่านสู่กางเขนมีชื่อในปัจจุบันว่า วีอา โดโลโรซ่า หรือ ถนนแห่งความเศร้าโศก
หินที่ระลึก
บางครั้งเมื่อฉันเชื่อมต่อโลกออนไลน์ตอนเช้า เฟสบุ๊คจะขึ้นว่า “ความทรงจำ” ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันได้บันทึกไว้ในวันนี้เมื่อปีที่แล้ว ความทรงจำเหล่านี้ เช่นรูปในงานแต่งของน้องชาย หรือวีดีโอที่ลูกสาวของฉันกำลังเล่นกับคุณทวด มักทำให้ฉันยิ้มได้ แต่บางครั้งก็มีผลทางอารมณ์มากกว่านั้น เมื่อฉันเห็นข้อความเกี่ยวกับการไปเยี่ยมน้องเขยในช่วงที่เขากำลังรักษาตัวด้วยเคมีบำบัด หรือรูปรอยแผลผ่าตัดสมองของแม่เมื่อ 3 ปีก่อน ล้วนย้ำเตือนฉันอีกครั้งถึงความสัตย์ซื่อของพระเจ้าในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ความทรงจำในเฟสบุ๊คเตือนให้ฉันอธิษฐานและขอบพระคุณ
ความหวัง
เรจีนัลด์ เฟสเซนเดนใช้เวลาหลายปีในการคิดค้นการสื่อสารด้วยวิทยุไร้สาย นักวิทยาศาสตร์คนอื่นเห็นว่าความคิดของเขาสุดโต่งและนอกคอก และไม่คิดว่าจะสำเร็จ แต่ในวันที่ 24 ธันวาคม 1906 เฟสเซนเดนประกาศว่าเขาเป็นคนแรกที่ถ่ายทอดเพลงผ่านวิทยุ
กระพริบตาแล้วคิดถึงพระเจ้า
"พระเจ้าเป็นเหมือนเปลือกตา” เพื่อนชื่อไรลีย์บอกฉัน ฉันกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ เธอหมายความว่าอย่างไร
